Şu oldukça makul görünen bir tezdir:
- Kesin olarak tek bir nesne benim zihinsel durumlarımın esas taşıyıcısıdır (bearer).
Bu, perdüreciliğin (1) standart biçimleri, fizikalizm ve özel göreliliği beraber benimsememiz halinde bir problem ortaya çıkarır. Zira fizikalist perdüreciliğin standart biçimine göre:
- Zihinsel durumlarımın esas taşıyıcıları zaman dilimleridir (time slices, zamansal parça ya da temporal part ile aynı anlama gelmekte – Ç.N.)
Şimdi, şimdikiler de dahil olmak üzere, benim zihinsel durumlarımı içeren bütün zaman dilimlerini düşünün. Bunlardan çok sayıda vardır, zira her bir referans düzlemine tekabül eden bir tane zaman dilimi/zamansal parça olmalıdır. Görelilik teorisine göre bunlardan hiçbiri ‘özel’ ya da ayrıcalıklı değildir. Dolayısıyla:
- Ya bütün zaman dilimleri ya da hiçbiri benim şu an sahip olduğum zihinsel durumların ana taşıyıcısıdır.
Eğer hepsi şu anki zihinsel durumlarımın esas taşıyıcılarıysa 1’i ihlal etmiş oluruz. Eğer hiçbiri değilse, 2’den dolayı zihinsel durumlarımın hiçbir esas taşıyıcısı yoktur. Bu da yine 1’i ihlal eder.
Alexander Pruss- “Perdurance, physicalism and relativity”, (Erişim Tarihi: 02.12.2020)
Çevirmen: Berat Mutluhan Seferoğlu
[1] Bu terim İngilizcesi ‘perdurantism’ olan felsefi görüşün fiil hali olan ‘perdure’un çevirisi. Devam etmek diye çevirmedim çünkü bu akımın ana rakibi olan ‘endurantism’ ile karıştırılması mümkün o şekilde çevirmem halinde. İki görüş de devamlılıkla ilgili. ‘Endurantism’ varlığını sürdüren şeylerin her bir anda tamamının var olduğunu söylerken ‘perdurantism’ -en azından geleneksel şekliyle- nesnelerin zamana yayılmış olduklarını ve/veya zamansal parçalara sahip olduklarını iddia eder. ‘Endurance’ ve ‘perdurance’ ayrımını Türkçe’de yapmanın bir yolunu bulamadığım için iki terimi de ‘endürecilik’ ve ‘perdürecilik’ şeklinde kulak tırmalayan bir şekilde çevireceğim. (Ç.N.)
