Ortaçağ felsefesinin Rönesans dönemi, kabaca söylersek 15. ve 16. yüzyılları kapsamaktadır. Bu dönem, Ortaçağ felsefesi ile Modern felsefenin başlangıcı olan Akıl Çağı (Age of Reason) arasında bir köprü olarak görülebilir.
Bu dönemin başlıca filozofları şunlardır:
| Erasmus, Desiderius (1466 – 1536) Flemenk Machiavelli, Niccolo (1469 – 1527) Italyan | More, Sir Thomas (1478 – 1535) İngiliz Bacon, Sir Francis (1561 – 1626) İngiliz |
Rönesans terimi, klasik medeniyetin ve bilginin, yeniden doğuşu veya canlanmasını ifade etmek için kullanılmaktadır. Genel olarak söylersek, genellikle 14. yüzyılın ortalarında İtalya’da başladığı ve daha sonraki iki yüzyıl boyunca Avrupa’ya yayıldığı kabul edilmektedir.
Felsefi terimlerle konuşursak, Rönesans, bu dünyayı yalnızca Hıristiyan ahiretine açılan bir kapı olarak görmekten ziyade dünyevi ve bireysel olan şeylere yönelik artan bir ilgi ile Hıristiyanlık ve Ortaçağ Skolastizmi’nden uzaklaşıp Hümanizm’e doğru bir yönelimi temsil eder. Bu dönemde, Antik Yunanlılara tekrar yüzünü dönen ama aynı zamanda modern felsefenin doğuşu olan Akıl Çağı’na da zemin hazırlayan yeni bir eleştirel araştırma/soruşturma anlayışı ortaya çıktı.
Kaynak (Erişim Tarihi:17.04.2021)
Çevirmen: Taner Beyter
