Antik Çağ Felsefesi’nin Helenistik veya Post-Aristotelesçi dönemi, Helenistik dünyada geliştirilmiş olan birçok farklı düşünce okulunu bünyesinde barındırır. (Bu terim, Yunan kültürünün, Büyük İskender tarafından MÖ 4. yüzyılda fethedilen Yunan olmayan topraklara yayılması anlamına da gelir). Helenistik dönemin, Aristoteles’in MÖ 322’de Büyük İskender’in ise MÖ 323’teki ölümleriyle başladığı kabul edilmektedir.
Bu dönemin başlıca filozofları şunlardır:
| Pyrrhon/Firon (M.Ö. 360 – 270) Yunan Epikür (M.Ö. 341 – 270) Yunan Kıbrıslı Zenon (M.Ö. 334 – 262 B.C.) Yunan | İskenderiyeli Filon/Philo (M.Ö. 20- M.S. 50) Mısırlı-Yahudi Plotinos (M.S. 205 – 270) Mısırlı-Yunan |
Yunanistan dışında yaşayan Yunanlılar, Romalılar, Mısırlılar ve Suriyeliler, kendi metinlerine Fars ve Hint felsefesinin öğelerini de dahil ederek bu birikimi, Klasik Yunanistan’ın Sokratik ve Pre-Sokratik filozoflarının aktardığı mirasın üzerine inşa ettiler.
Bu dönem boyunca Stoacılık, Şüphecilik, Epikürcülük ve Yeni Platonculuk’un geliştiği söylenebilir.
Helenistik dönem belli bir oranda Roma dönemi ile örtüşmektedir, ki bu ayrım tarihsel olduğu kadar coğrafidir de.
Kaynak (Erişim Tarihi: 17.04.2021)
Çevirmen: Taner Beyter
