Antik Çağ Felsefesi’nin Roma döneminin, genel anlamda Klasik Yunan geleneğini sürdürerek 5. yüzyılda Roma’nın Düşüşü ile bittiği kabul edilir.
Bu dönemin başlıca filozofları şunlardır:
| Cicero, Marcus Tullius (M.Ö. 106 – 43) Roman Epiktetos (M.S. 55 – 135) Grek-Roman Marcus Aurelius (M.S. 121 -180) Roman | Hippo’lu St. Augustine (M.S. 354 – 430) Roman Boethius (M.S. 480 – 525) Roman |
Giriş Din Felsefesi, Tanrı’nın varlığı ve doğasına dair meseleler, din dili, mucize, dua, kötülük problemi, din
Giriş Gorgias (M.Ö 487-376) Sicilyalı Presokratik filozof, hatip ve retorikçi. Aynı zamanda Protagoras’la beraber, ilk dönem
Giriş Araçsalcılık (Instrumentalism), Amerikalı filozof John Dewey tarafından geliştirilen, kavramların ve teorilerin yalnızca faydalı araçlar olduğu
Giriş İçselcilik (Internalism), Epistemolojide bir inancı gerekçelendirmek için gerekli olan her şeyin, bir kişinin bilincinde, dışsal
Giriş Doğrulamacılık (Verificationism; Ayrıca Doğrulanabilir Anlam Kriteri veya Doğrulama İlkesi olarak da bilinir), bir önermenin yalnızca
