Antik Çağ Felsefesi’nin Pre-Sokratik dönemi; Sokrates’ten önce etkili olan Yunan filozoflarına veya daha erken dönemdeki konuları/bilgileri yorumlayan Sokrates’in çağdaşlarına atıfta bulunur.
Bu dönemin başlıca filozofları şunlardır:
| Miletli Tales (M.Ö. 624 – 546) Grek Anaximander (M.Ö. 610 – 546) Grek Anaximenes (M.Ö. 585 – 525) Grek Pisagor (M.Ö. 570 – 490) Grek Herakleitos (M.Ö. 535 – 475) Grek Elea’lı Permanides (M.Ö. 515 – 450) Grek | Anaxagoras (M.Ö. 500 – 428) Grek Empedokles (M.Ö. 490 – 430) Grek Elaa’lı Zenon (M.Ö. 490 – 430) Grek Protagoras (M.Ö. 490 – 420) Grek Gorgias (M.Ö. 487 – 376) Grek Demokritos (M.Ö. 460 – 370) Grek |
Genel olarak konuşursak, bu dönemin filozoflarının eserlerinden elimizde kalanlar, birkaç metin bölümü ve daha sonraki dönemde yaşamış olan filozoflar ile tarihçilerin yaptığı atıflar ve alıntılarıdır.
Pre-Sokratik filozoflar, çevrelerinde görmüş oldukları olgular ve fenomenlerin geleneksel/mitolojik açıklamalarını daha rasyonel açıklamalar yapmak adına reddetmiştir. Her şeyin nereden geldiği, niçin bu kadar çok farklılık/çokluk olduğu ve doğanın matematiksel olarak nasıl izah edilebilir olduğu gibi sorular sormuşlardır. Bu filozoflar Doğa’yı tamamıyla açıklamak için evrensel ilkeler aramaya yönelmişlerdi. Tartışmasız bir şekilde, ulaştıkları cevaplardan çok sordukları sorularla daha önemli olsalar da ortaya koydukları problemler ve paradokslar daha sonraki matematiksel, bilimsel ve felsefi çalışmaların temelini oluşturmuştur.
Bu dönemin önemli akım ve hareketleri arasında Milet Okulu, Elea Okulu, Efes Okulu, Plüralistler, Pisagorculuk, Sofizm ve Atomizm sayılabilir.
Kaynak (Erişim Tarihi: 16.04.2021)
Çevirmen: Taner Beyter
