1979 yılında tam zamanlı profesörler (full professors) Paul Benacerraf, Michael Frede, Gil Harman, Dick Jeffrey, Walter Kaufmann, Saul Kripke, Thomas Kuhn, David Lewis, Tom Nagel, George Pitcher, Richard Rorty, Tim Scanlon, James Ward Smith, Arthur Szathmary ve Margaret Wilson; yardımcı profesörler (assistant professors) ise John Burgess, Raymond Geuss, Calvin Normore ve Nathan Salmon idi. David Wiggins ise Three Lecture Series‘i veriyordu (sonradan bu seminer derslerin ismine Carl G. Hempel de eklendi).
Bu dönemde Bölümümüz, metafizik ve felsefi mantık üzerine çalışan iki büyük filozofa ev sahipliği yapıyordu. Bu isimlerden ilki olan Kripke, iki yıl önce Taylor Branch tarafından kaleme alınmış olan bir New York Times Magazine makalesine konu olduğundan ötürü halihazırda zaten kamuoyunda epey tanınmış bir simaydı. Lewis o kadar tanınan bir isim değildi fakat yaptığı çalışmalar felsefe camiasında en az Kripke’ninki kadar biliniyor ve takdir görüyordu. Scott Soames’in de belirttiği gibi:
…Lewis’in felsefi mantık, dil felsefesi ve dilbilimsel semantik de dahil olmak üzere, oldukça farklı alana dair yaptığı çok sayıdaki köklü ve büyük katkıyı küçümsemek mümkün değildir. Lewis’in etkisi, yayınlanmış felsefi çalışmalarının göz dolduran hacmiyle de sınırlı kalmamıştır. O, otuz yıl boyunca yani Princeton felsefe bölümünün en parlak dönemlerinde, Bölümün en asli simalarından biri olmuştur. Ekip çalışmasına yatkın ve etkili bir akademisyen olmanın yanı sıra yaptığı işe sadık ve hakkaniyetli bir öğretim görevlisi olarak, Bölümümüzün doktora programındaki etkisi epey büyüktü. Master öğrencilerinin kabul sürecindeki en etkili faktörlerden biri olmanın yanı sıra onların eğitimleri üzerinde de en güçlü etkenlerden biri olarak 9 yıl boyunca parmakla gösterilen bir Lisansüstü Çalışmaları Sorumlusu olarak görev yapmıştı.
Tez öğrencileri felsefe akademisinin oldukça geniş olan farklı alanlarına yayıldı. Ayrıca onun ABD’de, Avusturalya ile Yeni Zelanda’da ve İngilizce konuşan dünyada (ve tabi ki bu sınırların ötesinde) çalışmalarına devam eden felsefeciler üzerindeki kişisel etkisi, kısa süren yaşamına rağmen eşsizdi. (Bu konuda Scott Soames’ın David Lewis’s Place in Analytic Philosophy adlı çalışmasına bakabilirsiniz.)
Bölümümüz, 2006 yılından bu yana Lewis’in adına verdiği seminer-derslerle onun mirasını onurlandırmaktadır.
Bölümümüze 1962 yılında katılmış olan Richard Rorty, tarih 1979 yılını gösterdiğinde “Felsefe ve Doğanın Aynası” adlı kitabını yayınlamıştı. Rorty’nin, Analitik felsefenin temellerine yönelik eleştirileri, onun Raymond Geuss başta olmak üzere pek çok meslektaşı ile arasındaki makası açmıştı. Bundan ötürü de tarihler 1981’e geldiğinde Virginia Üniversitesi’ndeki görevinden istifa etti ve burada itibar sahibi bir halk entelektüeli olarak bilinir oldu.
Rorty daha sonra Lingua Franca’ya verdiği bir röportajda şöyle söylüyordu: “Princeton ülkenin en iyi felsefe öğrencilerine sahipti, bunu özledim. Quine’ın analitik-sentetik ayrımına yönelik eleştirilerine taş atmayacak biçimde ders vermem gerekiyordu. Ama bu o kadar da önemli değildi. Zaten öğrencilerin felsefe dergilerini takip etmelerini gerektirecek bir içeriğe dayalı olarak ders vermiyordum.”
Tarih 1971’i gösterirken, Bölümümüzün iki genç öğretim üyesi yani bu dönemde doçent olan Tom Nagel ile yardımcı doçent olan Tim Scanlon, o zamanlar CUNY Graduate Center’da felsefe profesörü olan Marshall Cohen ile beraber, pratik açıdan mühim konulara yüzünü dönmüş olan yeni bir felsefe dergisinin kapılarını açmaktan ve sonraki 10 yıl boyunca da bu derginin editörlüğünü yapmaktan sorumluydu. Philosophy and Public Affairs’in ilk sayıları çağımız açısından klasik olarak kabul görecek bazı makalelere ev sahipliği yapmıştı. Söz konusu bu metinler arasında Judith Jarvis Thomson’ın “A Defense of Abortion”, Tom Nagel’in “War and Massacre”, Tim Scanlon’ın “A Theory of Freedom of Expression” ve Peter Singer’ın “Famine, Affluence, and Morality” başlıklı makaleleri yer almaktaydı. Philosophy and Public Affairs’in editörlüğünü bugün Bölümümüzün öğretim üyelerinden Alan Patten sürdürmektedir.
Kaynak (Erişim Tarihi: 26.03.2023)
