Aristotelesçilik, Antik Yunan’ın Sokratik (veya Klasik) dönemine ait ve esin kaynağını M.Ö. 4. yüzyıldaki Aristoteles’in çalışmalarından alan bir felsefe okulu veya geleneğidir.
Okumaya Devam Et
Geleneksel Aristotelesçiliğe göre beni ve sizi ayrı entiteler yapan şey, aynı türün üyeleri olsak da, farklı madde yığınlarından yapılmış olmamızdır. Bu görüşte
Okumaya Devam Et
Bugünün olaylarının nedenlerinin geçmişte olduğunu hemen herkes onaylayacaktır. Bu anlamda, dünyanın geçmiş aşamaları tabii ki bugünün nedenidir. Oysa belirlenime ilişkin savları bundan
Okumaya Devam Et
Önsöz Geçmişten günümüze uzanan bir olguyu anlamlı bir bütün şeklinde algılama çabası, her zaman puslu ve karanlık bir perdeyle mücadele etmek zorunda
Okumaya Devam Et
Aquinas’ın birincil/ikincil nedensellik modelinin olduğu bir Thomistik metafizik ele alalım. Ne zaman yaratılmış bir nedenin sonucu olsa bu etki yalnızca Tanrı’nın birincil
Okumaya Devam Et
Metafiziğin ne olduğunu anlatmak kolay değildir. Antik çağ ve Orta çağ filozofları, metafiziğin tıpkı kimya ve astroloji gibi ele aldığı konu ile
Okumaya Devam Et
Aristoteles şu üç iddiayı kabul ediyor gibi görünmektedir: Şeyler çoğunlukla doğalarına uygun bir şekilde davranırlar. İnsanların çoğu kötüdür. İyi davranmak doğana uygun
Okumaya Devam Et
Aristotelesçi zeminde aşağıdaki önermeyi savunacağım: Sahip olunan potansiyellerle eşzamanlı olan potansiyellerin gerçekleşme durumları vardır. Özellikle eternalizmin (sonsuzculuk), potansiyelleri gerçeklikleriyle birlikte eş gerçek
Okumaya Devam Et
İşte cisimlerin, cisimlerin parçaları olmadığına dair Aristotelesçi bir aksiyom için çabucak ve basit bir argümanı: Cisimlerin parçaları cisimler içinde en azından kısmi
Okumaya Devam Et
1. Felsefe anlamdaki potansiyellik kavramı Aristoteles’in onu ortaya atışından beri pek de büyük ölçülerde değişmemiştir. Potansiyel olan şey, bir nesne veya bir
Okumaya Devam Et