Kötü bir Tanrı’nın Varlığına Yönelik Kümülatif Bir Sebep – Jonathan David Garner

/
2258 Okunma
Okunma süresi: 4 Dakika

Kötü bir Tanrı, daha kötüsü tasavvur edilemeyen bir varlıktır. Eğer kötü bir Tanrı’dan daha kötü bir varlık hayal edebilseydiniz, o halde bu varlık “kötü Tanrı” olurdu. Tanım olarak, maksimum derecede kötü bir varlık maksimum nefret dolu, maksimum derecede acımasız ve maksimum bencil olacaktır. (1)

Kötülük bir iyiliğin yokluğu değildir; daha ziyade, kötülük varlığın kendisiyle özdeştir. Kötü bir Tanrı, varlığın bizzat kendisidir ve kötü bir Tanrı’nın varlığı bizzat kendi özü ile de özdeştir. Kötü bir Tanrı, başka bir varlık veya Tanrı değildir. Başka bir deyişle, kötü bir Tanrı’nın var olmaması imkansızdır; kötü bir Tanrı’nın varlığı zorunludur. Zorunlu olarak var olmak, kötü bir Tanrı’nın özelliğidir.

Profesyonel bir felsefeci olarak, kötü bir Tanrı’nın dünyada felsefi, bilimsel, ahlaki ve tarihsel şeylerde dahil olmak üzere çok çeşitli verileri daha anlamlı kıldığına ikna olmuş durumdayım.

Kümülatif Argüman

Kötü bir tanrının varlığına yönelik kümülatif bir argüman sunulabilir.

A) İlk argüman, kötü bir Tanrı’nın varlığına yönelik ontolojik bir argümandır:

  • 1. Maksimum derecede kötülülüğün var olması mümkündür. (yani MDK)
  • 2. Maksimum derecede kötülüğün var olması mümkünse, o halde bazı mümkün dünyalarda MDK vardır.
  • 3. Eğer bazı mümkün dünyalarda MDK varsa, o halde mümkün olan her dünyada bir MDK vardır.
  • 4. Mümkün olan bütün dünyalarda MDK varsa, o halde aktüel (gerçek) dünyada da MDK vardır.
  • 5. Eğer, aktüel dünyada MDK varsa, o halde MDK vardır.
  • 6. Öyleyse MDK vardır.

Şimdi 2.ve 5. öncüllerin görece açık görünmesi sizi şaşırtabilir. Ancak asıl mesele 1. öncülün doğru olup olmadığıdır. Size şunu sormak istiyorum; en azından bir MDK’nın var olmasının mümkün olduğunu düşünüyor musunuz? Bu soruda, var olan Tanrı konsepti ile belirgin bir çelişki yok gibi görünüyor. Bu yüzdendir ki bir MDK’nın var olması mümkündür. O halde, bu kabulü kötü bir Tanrı’nın varlığı mantıken ve zorunlu olarak takip eder.

B) Şimdi ikinci argümanım olan disteleolojik argümana bakabiliriz:

Evren ve dünya gezegeni yaşama karşı epey düşmancadır. Yaşam evrenin yalnızca küçük bir kısmında var olabiliyor. Evren yaşama düşmancadır, çünkü kötü bir Tanrı düşmanlık yapmayı sevmektedir. Evrenin kendisi düşmanlık sergilemek için mükemmel bir şekilde ince ayarlanmıştır. Eğer bu ince ayar sabiteleri biraz daha farklı ayarlanmış olsaydı, yıldızlar bile var olamazdı.

Toparlarsak şöyle:

  • 1. Evrenin yaşama karşı düşmanlık yapmasına izin vermek için ince ayarlı olması bir zorunluluk, şans veyahut tasarımdan kaynaklanmaktadır.
  • 2. Bu ince ayar şans veya zorunluluktan kaynaklanmaz.
  • 3. O halde bu ince ayarın sebebi tasarımdır.

C) Üçüncü argümanım; Ahlak Argümanı:

  • 1. Eğer kötü bir Tanrı yoksa, o zaman kötülük de yoktur.
  • 2. Kötülük vardır.
  • 3. O halde, kötü bir Tanrı vardır.

İtiraz: Tanrı buyurduğu için mi kötü bir şey vardır? Yoksa kötülük, Tanrı’dan bağımsız bir şekilde mi vardır? Eğer ilk söylediğimiz doğruysa, o halde kötülük; kötü bir Tanrı’nın keyfilik ve kaprislerine bağlıdır. Ancak eğer ikinci söylediğimiz doğruysa, o halde kötülüğü temellendirmek için kötü bir Tanrı’ya ihtiyacımız yoktur.

Kötülük kipinin açıklamasının kötü bir Tanrı olduğunu iddia ediyorum. Kötü bir Tanrı, bizatihi kötülüğün kendisidir: tüm kötülüğün temelidir. (yani kötü bir Tanrı, kötülüktür.) Kötülük vardır, ve hepimiz bunu derinden biliriz. Kötülüğün var olduğunu reddetmek için dış dünyanın gerçekliğini reddetmekten başka bir neden yoktur. Ancak benimle beraber kötülüğün var olduğunu kabul ederseniz, o halde yine benimle beraber kötü bir Tanrı’nın da var olduğunu kabul edeceğinizi düşünüyorum.

D) Son argümanım aslında bir argüman değil:

Bu argüman, kötü bir Tanrı’nın, argüman ve deliller olmaksızın tamamen kişisel olarak bilinebildiğini ve deneyimlendiğini söyler. Bu felsefecilerin “uygun temel inanç” (hakkıyla temel inanç; properly basic belief) dediği şeydir. Biri, bebeklere işkence edildiğini veya iğrenç bir hayvanı gördüğünde, doğrudan kötü bir Tanrı’ya inanmaya başlar. Kötü bir Tanrı’dan uzaklaşsanız bile o sizi rahatsız etmek için yakınlaşacaktır.

Teşekkürler.

Notlar

(1) Bu yazı hicivdir.


Jonathan David Garner- “A Cumulative Case For The Existence of Evil God”, (Erişim Tarihi: 04.07.2020), Erişim Kaynağı: https://jonathandavidgarner.wordpress.com/2019/04/19/a-cumulative-case-for-the-existence-of-evil-god/

Çevirmen: Taner Beyter

Çeviri Editörü: Berk Celayir

Ankara Üniversitesi Coğrafya Bölümü’nü bitirdi, Felsefe master eğitimine ise ara verdi. Etik, epistemoloji, din felsefesi ve metafelsefe ile ilgilenir. Evli olup öğretmenlik mesleğine devam etmektedir.   

Bir cevap yazın

Your email address will not be published.

Önceki Gönderi

Gödel ve Zamanın Gerçekdışılığı – Edward Feser

Sonraki Gönderi

İnanmanın Günahı – Arif Ahmed

En Güncel Haberler Analitik Felsefe:Tümü